Loop je ineens langs Suharto's opgebaarde lichaam
Door: Hannah
Blijf op de hoogte en volg Hannah
28 Januari 2008 | Indonesië, Batavia
Lieve allemaal,
Ik begin maar gewoon bij wat ik de laatste dagen heb meegemaakt...want over de twee weken daarvoor (Yogyakarta en de eerste dagen in Jakarta) heb ik al mailtjes gestuurd.
Zondagmiddag is Suharto, de 2de president van Indonesie en 'ex-dictator' in Jakarta overleden. Wij, 4 nieuwsgierige studenten geschiedenis, waren zeer benieuwd naar de wake voor z'n huis en hebben een taxi naar de wijk Cendana gepakt, op goed geluk. De taxi-chauffeur begreep wel dat we naar Suharto's huis toe wilden en zette ons zeer dicht in de buurt af. Zonder enig idee te hebben wat ons te wachten stond (hoe zou de sfeer zijn?) liepen we de straat in. Langs de weg stond het vol met allerlei borden (is blijkbaar een Indonesisch gebruik) als een soort van afscheid/eerbetoon aan Suharto. Voor z'n huis was het erg druk met allerlei mensen; rouwende mensen, journalisten met camera's en militairen. Een aantal mensen liepen langs de militairen het huis binnen. Wij dachten...dat zijn vast genodigden, familie of kennissen. Dus wij probeerden een beetje onopvallend in de buurt van het huis te staan. Jammer genoeg kan je in Indonesie (als buitenlander) niet echt onopvallend ergens staan...de aandacht wordt toch altijd weer op je gevestigd. Ook nu kwamen alweer gauw allerlei mensen op ons af.
Eén man (later bleek dat hij journalist was) vroeg of we niet naar binnen wilden! Wij vroegen of dat wel kon (redelijk verbaasd). Ja hoor..dat kon. Dus wij werden door die man naar de militairen begleid en voor we het wisten stonden we een een condoleanceboek te tekenen. Toen, langs allerlei militairen met zeer grote wapens, werden we een kamer in begeleid. Hier zaten allerlei mensen (keurig gekleed). Toen naar de volg. kamer en...voor we het wisten stonden we naar Suharto's opgebaarde lijk te kijken (lag wel een wit gehaakt kleedje over hem heen)! Om z'n lichaam heen zaten ook nog allerlei mensen en even verderop zaten allerlei mensen te bidden (op kleedjes op de grond). Binnen 3 min. stonden we weer buiten en konden we het gewoon niet geloven. "Waren we nou net langs Suharto's lichaam gelopen?" Wij dachten dat in z'n huis een soort van 'receptie' was waar allerlei mensen zouden zijn... we hadden niet verwacht dat we zowel Suharto's opgebaarde lichaam als z'n hele familie zouden zien.
Het was wel een beetje een dubbel gevoel...Suharto heeft namelijk (indirect) veel moorden op z'n geweten en is één van de rijkste mannen van de wereld (terwijl dit geld natuurlijk eigenlijk naar de Indon. bevolking had moeten gaan!). Maar goed...de man behoort nou eenmaal tot de (zeer roerige)geschiedenis van Indonesie en voor ons geschiedenisstudenten is dit toch wel een zeer indrukwekkende ervaring!
Ik zal proberen foto's erbij te plaatsen!
Tot snel!
Kus Han
Ik begin maar gewoon bij wat ik de laatste dagen heb meegemaakt...want over de twee weken daarvoor (Yogyakarta en de eerste dagen in Jakarta) heb ik al mailtjes gestuurd.
Zondagmiddag is Suharto, de 2de president van Indonesie en 'ex-dictator' in Jakarta overleden. Wij, 4 nieuwsgierige studenten geschiedenis, waren zeer benieuwd naar de wake voor z'n huis en hebben een taxi naar de wijk Cendana gepakt, op goed geluk. De taxi-chauffeur begreep wel dat we naar Suharto's huis toe wilden en zette ons zeer dicht in de buurt af. Zonder enig idee te hebben wat ons te wachten stond (hoe zou de sfeer zijn?) liepen we de straat in. Langs de weg stond het vol met allerlei borden (is blijkbaar een Indonesisch gebruik) als een soort van afscheid/eerbetoon aan Suharto. Voor z'n huis was het erg druk met allerlei mensen; rouwende mensen, journalisten met camera's en militairen. Een aantal mensen liepen langs de militairen het huis binnen. Wij dachten...dat zijn vast genodigden, familie of kennissen. Dus wij probeerden een beetje onopvallend in de buurt van het huis te staan. Jammer genoeg kan je in Indonesie (als buitenlander) niet echt onopvallend ergens staan...de aandacht wordt toch altijd weer op je gevestigd. Ook nu kwamen alweer gauw allerlei mensen op ons af.
Eén man (later bleek dat hij journalist was) vroeg of we niet naar binnen wilden! Wij vroegen of dat wel kon (redelijk verbaasd). Ja hoor..dat kon. Dus wij werden door die man naar de militairen begleid en voor we het wisten stonden we een een condoleanceboek te tekenen. Toen, langs allerlei militairen met zeer grote wapens, werden we een kamer in begeleid. Hier zaten allerlei mensen (keurig gekleed). Toen naar de volg. kamer en...voor we het wisten stonden we naar Suharto's opgebaarde lijk te kijken (lag wel een wit gehaakt kleedje over hem heen)! Om z'n lichaam heen zaten ook nog allerlei mensen en even verderop zaten allerlei mensen te bidden (op kleedjes op de grond). Binnen 3 min. stonden we weer buiten en konden we het gewoon niet geloven. "Waren we nou net langs Suharto's lichaam gelopen?" Wij dachten dat in z'n huis een soort van 'receptie' was waar allerlei mensen zouden zijn... we hadden niet verwacht dat we zowel Suharto's opgebaarde lichaam als z'n hele familie zouden zien.
Het was wel een beetje een dubbel gevoel...Suharto heeft namelijk (indirect) veel moorden op z'n geweten en is één van de rijkste mannen van de wereld (terwijl dit geld natuurlijk eigenlijk naar de Indon. bevolking had moeten gaan!). Maar goed...de man behoort nou eenmaal tot de (zeer roerige)geschiedenis van Indonesie en voor ons geschiedenisstudenten is dit toch wel een zeer indrukwekkende ervaring!
Ik zal proberen foto's erbij te plaatsen!
Tot snel!
Kus Han
-
28 Januari 2008 - 16:32
Esther:
Hai Hannah!
Ik kan me voorstellen dat dat wel een bizarre gebeurtenis was! De stad is zeker ook behoorlijk in rep en roer geweest?
Veel plezier nog!
-
28 Januari 2008 - 17:38
Arjenne! :
wat een bizarre gebeurtenis moet dat zijn geweest zeg. leuk dat je toch ook een site hebt gemaakt. veel plezier en succes met je onderzoek. kus kus -
28 Januari 2008 - 18:36
Nini:
Jeetje Han, wat een ervaring. Tja, als geschiedenis student moet je dat natuurlijk meemaken. X Nini -
28 Januari 2008 - 18:54
Fieke:
Dit is nou echt zo'n verhaal dat je over veertig jaar aan je kleinkinderen vertelt.. 'Oma Hannah weet het nog goed..' haha
Toch wel bijzonder dat je juist nu in Indonesie bent!
Liefs! -
28 Januari 2008 - 20:54
Helen:
hee han, heel cool verhaal! heel veel plezier de komende tijd, en zal prberen je site een beetje bij te houden... kus! -
29 Januari 2008 - 08:09
Karin:
Haha, echt een mooi verhaal! Je hebt de geschiedenis gewoon van dichtbij meegemaakt... Leuke site trouwens, met die foto's bij de berichten! xxx -
30 Januari 2008 - 10:20
Eems:
Wow, nogal bizar Han, zoiets maak je niet vaak mee! Dat je daar gewoon naar binnen kon zeg.
x
-
30 Januari 2008 - 14:11
Kim:
jeetje Han, wat een verhaal! Je maakt ook zo veel mee, dacht ik op msn al veel gehoord te hebben ;) kus, Kim -
05 Februari 2008 - 12:44
Merel:
Jeetje Han...wat een verhaal! Wie weet wat je allemaal al in leiden hebt uitgespookt zonder dat wij daar vanaf weten... ;-) Wel echt bijzonder dat jullie daarbij zijn geweest!
De steamy's zijn net terug van wintersport in frankrijk...was echt heel leuk!! En verder is het saai in NL...
Heeeeeeel veeel plezier en succes nog!!! X Merel -
05 Februari 2008 - 17:25
San:
he han,
leuk je site en je maild die je eerder gestuurd had, ik ga em zeker volgen. En wat indrukweekend idd op lang Suharto te lopen......tot je volgende verhaal! geniet lekker,
kus san -
07 Februari 2008 - 09:57
Milou:
Hoi Han, bizar zeg dat je daar naar binnen mocht. Hoe bevalt het verder daar? Veel plezier nog! X Milou -
04 Maart 2008 - 10:56
Rosalie:
Hey Han,
wat een gekke ervaring zeg!! Op zich wel gaaf dat je kan zeggen dat je zijn lichaam gezien hebt!! Nou veel plezier maar weer!!! Liefs, Roos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
