Al echte Indonesiers!
Door: Hannah
Blijf op de hoogte en volg Hannah
28 Februari 2008 | Indonesië, Batavia
Lieve allemaal,
Het is weer tijd voor een update uit het verre, warme en soms wereldvreemde Indonesië!!! De groep waarmee ik reis heeft ondertussen een vaste vorm gekregen. We begonnen in januari onze reis naar Indonesië met z’n zessen: Mathilda, Annabel, Maartje, Erik, Andreas en ik. In de weken daarna voegden meneer Lindblad (onze docent uit Leiden), Bede (een Australische student die afgelopen semester in Leiden studeerde) en Chris (PHI student die voor 2 weken in Jakarta was) zich bij onze groep. Langzamerhand moesten we, één voor één, weer afscheid van ze nemen en op 16 februari verliet Andreas – mijn overbuurman in het archief! – als laatste de groep. We zijn nu nog met z’n 5en over (voor de rest van ons verblijf hier).
We hebben ondertussen, na 7 weken, een redelijk vast ritme. Elke ochtend staan we vroeg op (niet zo vroeg als veel Indonesiërs, die al vanaf 5/6 uur druk in de weer zijn), dan lopen we naar het archief en groeten we een aantal mannetjes (zitten elke ochtend op dezelfde plek) met ‘selamat pagi’ (Goedemorgen), dan werken we van 09.00 tot 12.00 uur in het archief (in tegenstelling tot ‘de dames van het archief’ die voornamelijk – heel hard – kletsen), dan gaan we lunchen in een restaurantje tegenover het archief (elke dag Nasi Goreng Kampung….is gewoon het lekkerst), dan van 13.00 tot 15.00 uur weer met onze neus in de archiefstukken en zodra de lichten om 15.00 uur worden uit gedaan, lopen we weer naar ons hotel. En ’s avonds….weer rijst (of wanneer we de rijst zo zat zijn een lekkere pizza of hamburger!).
Ik zal wat foto’s van ons hotel bij dit verhaal doen. Hotel is trouwens een groot woord…het is meer een pension ofzo. Je moet namelijk zelf je kamer schoonmaken, er is geen ontbijt (halen zelf brood en beleg…ze hebben hier trouwens hagelslag!) en ondanks er een ‘keukentje’ in zit, hebben we zelf een bord, bestek, beker, glas, waterkoker en schoonmaakspullen moeten kopen. Het keukentje heeft ook geen gaspit, dus we gaan elke avond uiteten of halen iets. Oh en er lopen hier geregeld katten en ratten (hele grote) over de gangen op zoek naar eten!
We zijn ondertussen al redelijk ingeburgerd als Indonesiërs ;-) Zo kan ik al wat beter tegen pittig eten (al staan nog regelmatig m’n mond en lippen in de fik), proberen we zo af en toe de bus of angkot (= minibusje dat een bepaalde route rijdt en waar je op elk punt kan op- en uitstappen) te nemen (maar alleen als we precieze uitleg hebben gekregen van David, Indonesische student die ons in Jakarta helpt en meeneemt naar mall’s en marktjes) en spreken we al aardig een woordje Indonesisch. Al moet ik toegeven…ik ben een van de slechtste sprekers (heb jammer genoeg geen talenknobbel zoals de rest!). We hebben 2x in de week les van Ibu Lily (mevrouw Lily). Het is een vrouw van begin 80 (schatten we…het is volgens haar nl. niet netjes om naar de leeftijd van vrouwen in Indon. te vragen), maar nog erg fit en soms hilarisch! Zo vragen we soms of ze een Indon. woord kan spellen, maar dan spelt ze nog weleens het woord in het NL (ja dat weten we!) of laatst moesten we vertellen (in het Indon.) van wat voor muziek we hielden. “Houden jullie van die Ierse band”, vroeg ze, “die het liedje heeft: ‘I have a dream’.” Dus wij goed nadenken…zou ze U2 bedoelen? “Nee joh”, zei Erik nog, “die kent ze toch niet!” Bedoelde ze Westlife!! Is ze, 2 jaar geleden, naar een concert van de jongensband geweest! Haha!!
Maar hoe we ook ons best doen om zoveel mogelijk ons aan te passen aan Indonesië en haar inwoners, we blijven opvallen! Afgelopen weekend waren we in het havenplaatsje Cirebon (2 uur rijden met de trein) en daar waren we het gesprek van de dag! Rustig door het stadje lopen was er niet echt bij (ze vonden het überhaupt heel raar dat we liepen…mensen met geld – want dat zagen ze natuurlijk wel aan ons – lopen toch niet, die laten zich vervoeren!), want we werden continu aangesproken! En ja…nog wel met ‘Hello mister’, want dat is waarschijnlijk het enige Engels dat ze kunnen (lopen we daar met 4 meiden en 1 jongen). Zowel vanaf de overkant van de straat werd naar ons geroepen, betjak’s (fietstaxi’s) bleven zich maar bij ons aanmelden, 4 jongens op één fiets riepen enthousiast ‘Boleh boleh’ (blanken blanken) naar ons en kinderen kwamen naar ons toegerend (waarschijnlijk zagen ze voor het eerst blanken in levende lijven). Ja, het was een waar avontuur…vooral toen we hoorden dat we maar beter niet naar de haven konden gaan, want dat zouden we politie-escorte nodig hebben. We zijn toen maar even lekker gaan relaxen bij het hotel!
Oke genoeg geschreven, de volgende keer weer meer verhalen uit Indonesië!
Liefs Han
Het is weer tijd voor een update uit het verre, warme en soms wereldvreemde Indonesië!!! De groep waarmee ik reis heeft ondertussen een vaste vorm gekregen. We begonnen in januari onze reis naar Indonesië met z’n zessen: Mathilda, Annabel, Maartje, Erik, Andreas en ik. In de weken daarna voegden meneer Lindblad (onze docent uit Leiden), Bede (een Australische student die afgelopen semester in Leiden studeerde) en Chris (PHI student die voor 2 weken in Jakarta was) zich bij onze groep. Langzamerhand moesten we, één voor één, weer afscheid van ze nemen en op 16 februari verliet Andreas – mijn overbuurman in het archief! – als laatste de groep. We zijn nu nog met z’n 5en over (voor de rest van ons verblijf hier).
We hebben ondertussen, na 7 weken, een redelijk vast ritme. Elke ochtend staan we vroeg op (niet zo vroeg als veel Indonesiërs, die al vanaf 5/6 uur druk in de weer zijn), dan lopen we naar het archief en groeten we een aantal mannetjes (zitten elke ochtend op dezelfde plek) met ‘selamat pagi’ (Goedemorgen), dan werken we van 09.00 tot 12.00 uur in het archief (in tegenstelling tot ‘de dames van het archief’ die voornamelijk – heel hard – kletsen), dan gaan we lunchen in een restaurantje tegenover het archief (elke dag Nasi Goreng Kampung….is gewoon het lekkerst), dan van 13.00 tot 15.00 uur weer met onze neus in de archiefstukken en zodra de lichten om 15.00 uur worden uit gedaan, lopen we weer naar ons hotel. En ’s avonds….weer rijst (of wanneer we de rijst zo zat zijn een lekkere pizza of hamburger!).
Ik zal wat foto’s van ons hotel bij dit verhaal doen. Hotel is trouwens een groot woord…het is meer een pension ofzo. Je moet namelijk zelf je kamer schoonmaken, er is geen ontbijt (halen zelf brood en beleg…ze hebben hier trouwens hagelslag!) en ondanks er een ‘keukentje’ in zit, hebben we zelf een bord, bestek, beker, glas, waterkoker en schoonmaakspullen moeten kopen. Het keukentje heeft ook geen gaspit, dus we gaan elke avond uiteten of halen iets. Oh en er lopen hier geregeld katten en ratten (hele grote) over de gangen op zoek naar eten!
We zijn ondertussen al redelijk ingeburgerd als Indonesiërs ;-) Zo kan ik al wat beter tegen pittig eten (al staan nog regelmatig m’n mond en lippen in de fik), proberen we zo af en toe de bus of angkot (= minibusje dat een bepaalde route rijdt en waar je op elk punt kan op- en uitstappen) te nemen (maar alleen als we precieze uitleg hebben gekregen van David, Indonesische student die ons in Jakarta helpt en meeneemt naar mall’s en marktjes) en spreken we al aardig een woordje Indonesisch. Al moet ik toegeven…ik ben een van de slechtste sprekers (heb jammer genoeg geen talenknobbel zoals de rest!). We hebben 2x in de week les van Ibu Lily (mevrouw Lily). Het is een vrouw van begin 80 (schatten we…het is volgens haar nl. niet netjes om naar de leeftijd van vrouwen in Indon. te vragen), maar nog erg fit en soms hilarisch! Zo vragen we soms of ze een Indon. woord kan spellen, maar dan spelt ze nog weleens het woord in het NL (ja dat weten we!) of laatst moesten we vertellen (in het Indon.) van wat voor muziek we hielden. “Houden jullie van die Ierse band”, vroeg ze, “die het liedje heeft: ‘I have a dream’.” Dus wij goed nadenken…zou ze U2 bedoelen? “Nee joh”, zei Erik nog, “die kent ze toch niet!” Bedoelde ze Westlife!! Is ze, 2 jaar geleden, naar een concert van de jongensband geweest! Haha!!
Maar hoe we ook ons best doen om zoveel mogelijk ons aan te passen aan Indonesië en haar inwoners, we blijven opvallen! Afgelopen weekend waren we in het havenplaatsje Cirebon (2 uur rijden met de trein) en daar waren we het gesprek van de dag! Rustig door het stadje lopen was er niet echt bij (ze vonden het überhaupt heel raar dat we liepen…mensen met geld – want dat zagen ze natuurlijk wel aan ons – lopen toch niet, die laten zich vervoeren!), want we werden continu aangesproken! En ja…nog wel met ‘Hello mister’, want dat is waarschijnlijk het enige Engels dat ze kunnen (lopen we daar met 4 meiden en 1 jongen). Zowel vanaf de overkant van de straat werd naar ons geroepen, betjak’s (fietstaxi’s) bleven zich maar bij ons aanmelden, 4 jongens op één fiets riepen enthousiast ‘Boleh boleh’ (blanken blanken) naar ons en kinderen kwamen naar ons toegerend (waarschijnlijk zagen ze voor het eerst blanken in levende lijven). Ja, het was een waar avontuur…vooral toen we hoorden dat we maar beter niet naar de haven konden gaan, want dat zouden we politie-escorte nodig hebben. We zijn toen maar even lekker gaan relaxen bij het hotel!
Oke genoeg geschreven, de volgende keer weer meer verhalen uit Indonesië!
Liefs Han
-
28 Februari 2008 - 08:42
Sanne:
He Hannah! Wat een verhaal, super leuk om te lezen, klinkt fantastisch, geniet nog maar lekker!!!
Liefs, x Sanne -
28 Februari 2008 - 08:42
Maud:
Hey Hannah! Leuke verhalen en leuk om je foto's te zien!! Geniet er lekker van en schrijf snel weer zo'n leuk verhaal :) DOeii! X Maud -
28 Februari 2008 - 09:59
Karin:
Ha Han, wat een leuk berichtje weer! En echt te aso dat je een zwembad hebt! Lig je er ook weleens in of kom je daar nooit aan toe (hoewel, met dagen van 9 tot 15...)? Je 'kamer' ziet er echt uit als een thuis, echt wel prima voor die paar weekjes toch? Spreek je snel weer! liefs -
28 Februari 2008 - 10:18
Arjenne:
wat leuk weer een verhaal van je te lezen. en wat hilarisch dat je les krijgt van zon hippie oma! haha
heel veel plezier nog. xx -
28 Februari 2008 - 11:06
Ewout :
Wouw Han, wat kan jij leuk schrijven!
x
-
28 Februari 2008 - 12:10
Liek:
Eey Hannah, wat cool zeg, mooie foto's ook!! Woon je daar nou dus als t ware in n hotel?? Ook gek! Haha en idd van die oma bij westlife, wat grappig!! Nou veel plezier nog met jullie vijven!!!!! Wij hebben nu zaterdag het ?-diner, ook leuk natuurlijk ;) xx Liek -
28 Februari 2008 - 12:43
Merel:
Ey Han! Wat een heerlijke verhalen allemaal.....ben even van de patienten weggepiept om ze eens rustig te lezen! Zoals je wel weet hebben we dit weekend weer ?-diner....spannend. Jammer dat je er niet bij kunt zijn :-(. Maar nog heel veel plezier daar!
X merel -
28 Februari 2008 - 14:25
Lies:
Lieve Han, superleuk klinkt het allemaal, maar alleen maar rijst is misschien wat veel als je normaal lekker je aardappelen gewend bent hahaha. New York was super leuk, mail je zo even een normale mail! Dikke kus -
28 Februari 2008 - 21:39
Joanne:
Ha die Han! Wat een leuk verhaal weer :)
Leuk om te lezen hoe je dagelijkse leventje er uit ziet! Zeker met de foto's erbij krijg je echt een goed beeld van hoe je het daar hebt. En volgens mij is het prima vol te houden, met zo'n relaxte kamer, zwembad, en leuke groep! Alleen die ratten lijken me iets minder fijn..
Heel veel plezier!!
Liefs, Jo -
01 Maart 2008 - 10:46
Eef:
hee Han,
Leuk om te lezen hoe je leventje er daar uitziet en hoe je je best doet om zo veel mogelijk te integreren!
Je kamer ziet er wel echt prima uit, zolang die katten en ratten maar op de gang blijven...
Veel plezier daar en succes met het doorspitten van de archieven!
liefs eef -
03 Maart 2008 - 13:26
Carlie:
Hai Hannah! Beter laat dan nooit een reactie op je berichten, sorry hoor... Leuk om je verhalen te lezen en je foto's te zien! Ik zit hier toch wel een beetje jaloers achter mijn pc'tje in Nederland ;) Vooral de foto met al die kinderen om je heen, laat wel zien dat je een echte attractie bent. Grappig hoor! Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal. Geniet van je mooie reis, en succes in het archief natuurlijk.
Liefs, Carlie -
04 Maart 2008 - 10:53
Rosalie:
Hey Han,
Ben bijna overgehaald hoor!! Foto's en je kamertje zien er super uit!! Bedankt voor je kaart en tot mails maar weer!! Liefs, Roos -
05 Maart 2008 - 10:52
Milou:
Hoi Han, jeetje je wordt nog een echte beroemdheid! Een hilarisch verhaal! Veel plezier nog! Kus -
19 Maart 2008 - 20:39
Eems:
Hee Han, ziet er chill uit zeg je kamer, hopen dat die beesten niet bij je naar binnen kunnen, haha! Je foto's zijn ook leuk, bizar he, aan de ene kant zo modern en toch ook weer redelijk armoedig af en toe. en ja, die rijst... een hamburger kan dan echt goddelijk smaken!! tot wanneer blijf je eigenlijk??
geniet ervan en veel succes in 't archief. Volgens mij ook wel goed te doen met die werktijden!!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
